Rib and Sea

Με βαρειά καρδιά αφήσαμε πίσω μας το Castrignano dei Greci, έπρεπε όμως να προωθηθούμε σύντομα στον επόμενο σταθμό μας, ώστε να προλάβουμε να επισκεφτούμε όλα τα ελληνόφωνα χωριά του Salento και να ρίξουμε μια ματιά στο Otranto, την Santa Maria di Leuca, την Gallipoli (Καλλίπολη) και το Taranto, προτού καταλήξουμε και πάλι στο Brindisi για να επιβιβαστούμε στο καράβι που θα μας μετέφερε στην Ελλάδα. Δεν έρχεται άλλωστε κανείς συχνά στην Κάτω Ιταλία και είναι κρίμα να μην επισκεφτεί, για λίγο έστω, τις πόλεις αυτές.

Αφήσαμε, προς στιγμήν, τα ελληνόφωνα χωριά και κατευθυνθήκαμε προς την καστροπολιτεία της Acaya, γιατί ο Sylvano Palama μας είχε μιλήσει με κολακευτικά λόγια γι' αυτήν. Και δεν είχε άδικο, παρ' όλο που δεν σταθήκαμε τυχεροί να θαυμάσουμε το εσωτερικό του κάστρου και να απολαύσουμε την καστροπολιτεία "ζωντανή", με τα σπίτια και τα μαγαζιά της ανοικτά. Δεν είμασταν όμως άμοιροι ευθυνών, αφού επιλέξαμε να κάνουμε "τουρισμό" χειμωνιάτικα και, μάλιστα, στο πεδινό τμήμα του "φτωχού" Ιταλικού νότου.

Αφού αγοράσαμε ένα λεπτομερή χάρτη της περιοχής του Salento, σαλατικά, φρούτα και ψωμί, επιστρέψαμε στο camper και πήραμε τον δρόμο για τα ελληνόφωνα χωριά της περιοχής, που βρίσκονται όλα νοτίως της πόλης Lecce, στην περιφέρεια ενός νοητού κύκλου η ακτίνα του οποίου δεν είναι μεγαλύτερη από δεκαπέντε χιλιόμετρα. Όσο περισσότερο πλησιάζαμε στον προορισμό μας, τόσο το τοπίο θύμιζε περισσότερο Ελλάδα. Το οδόστρωμα σταμάτησε πια να έχει τις προδιαγραφές ενός αυτοκινητόδρομου, στένεψε και γέμισε μπαλώματα και τρύπες.

Ταξίδευσε, συζήτησε, φωτογράφισε, βιντεοσκόπησε και περιγράφει τις εμπειρίες του, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Αφιερώνεται στον 88χρονο "έφηβο" κ. Salvatore Sicuro ή Σωτήρη Σίγουρο, όπως επέμενε να τον αποκαλώ, τον απίστευτο αυτόν ελληνολάτρη Griko που τραγούδησε μαζί μας το "να' τανε το '21" και το πρόσωπό του έλαμπε όποτε μιλούσαμε για Ελλάδα. Να είσαι καλά κ. Σωτήρη, να δίνεις σε όσους Έλληνες επισκέπτονται την Salentina Grecia την ελπίδα πως τίποτε δεν χάθηκε. Να είσαι καλά και να συνεχίσεις να μιλάς την ελληνική γλώσσα όπως δεν καταφέρνουν, δυστυχώς, να την μιλoύν σήμερα στη "μαμά" Ελλάδα πολλοί νεοέλληνες...

Πάει πολύς καιρός από τότε που, για πρώτη φορά, έβαλα στο μυαλό και στα μελλοντικά μου σχέδια να πραγματοποιήσω ένα οδοιπορικό στα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας. Στα χωριά των περιοχών του Σαλέντο και της Καλαβρίας. Πολλά είχα διαβάσει στο διαδίκτυο, πολλά βίντεο είχα δει και ακόμη περισσότερα είχα ακούσει για την Μεγάλη αυτή Ελλάδα, την Magna Grecia, που ζει και αναπνέει εδώ και πολλούς αιώνες στην Κάτω Ιταλία, παρά την αδιαφορία και την ανίατη ιστορική αμνησία των Ελλήνων πολιτικών, παρά τον παραγκωνισμό της από τις Ιταλικές κυβερνήσεις και τις περίεργες τακτικές του Παππικού κατεστημένου.