[υπότιτλος: «μαλακία, διαχρονική πηγή ευτυχίας»].
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Αυτά γράφει σήμερα η καλή εφημερίδα του ειδικού συμβούλου της κ. Γεροβασίλη. Εγώ θυμήθηκα μία ομιλία του Φαήλου Κρανιδιώτη την 27.03.2011 στη ΝΟΔΕ Ηλείας. ΠΕΝΤΕ ολόκληρα χρόνια πριν. Κι’ όμως είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Την είχα αλιεύσει σε blog αντιμνημονιακό που τώρα έχει γίνει μνημονιακό, αφού υποστήριζε και εξακολουθεί να υποστηρίζει ΑΝΕΛ. Κάτι σαν το ΧΩΝΙ, ας πούμε. Μπορεί οι προσδοκίες του Φαήλου να διαψεύσθηκαν από τον Σαμαρά, αλλά αυτά που γράφει είναι η αλήθεια. Και, δυστυχώς, εδώ και 5 χρόνια δεν γίνεται τίποτε απ’ αυτά που είπε. Η διαπλοκή αλλάζει πρόσημο και από πρασινογαλάζια γίνεται ροζουλί. Η «απ’ ευθείας ανάθεση» ή σκέτη «ανάθεση» σε ημερήσια διάταξη. Οι δημόσιοι λειτουργοί που βρέθηκαν με εκατομμύρια ευρώ στους λογαριασμούς τους λόγω καίριων θέσεων [Έφοροι, δασάρχες, πολεοδόμοι] δεν τιμωρήθηκαν παραδειγματικά κι’ ούτε επέστρεψαν τη λεία στα Ταμεία του κράτους. Οι αδικαιολογήτως υπερδανεισμένοι επιχειρηματίες πάμπλουτοι με επιχειρήσεις χρεοκοπημένες. Και τούτο, διότι δεν βρέθηκαν αρκετοί δικαστικοί λειτουργοί να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Οι ελάχιστοι που στάθηκαν στο ύψος τους τιμώντας το έργο του δικαστή ή του εισαγγελέα δεν έτυχαν της υποστήριξης των Ενώσεων Δικαστών και Εισαγγελέων, στις οποίες ανήκαν. Σας προτρέπω και πάλι να διαβάσετε το βιβλίο «ΒΑΤΟΠΕΔΙ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, Στο Βα(λ)τοπέδι δεν είχε ... λακέρδα» του πρώην Εισαγγελέα Κολιούση, τον οποίον ουδεμία Ένωση στήριξε, όταν - αηδιασμένος από τις άνωθεν παρεμβάσεις - εγκατέλειψε το εισαγγελικό λειτούργημα.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Ο υπουργός παιδείας και μωαμεθανισμού κατέθεσε τροπολογία σε κάποιο [δεν έχει σημασία ποιό] νομοσχέδιο, με το οποίο υποχρεώνονται τα φροντιστήρια [κορωνίς της παραπαιδείας] και τα «κέντρα» ξένων γλωσσών α] να καταθέτουν ωρολόγιο πρόγραμμα, αριθμό μαθητών και διδασκόντων/καθηγητών και τις συμβάσεις εργασίας των τελευταίων στις αρμόδιες Διευθύνσεις εκπαίδευσης του ΥΠ.Π.Ε.Θ., β] να καταβάλλουν προσαυξημένες αποδοχές σε περίπτωση απασχόλησης των διδασκόντων/καθηγητών κατά τις Κυριακές και τις αργίες, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία και γ] να καθορίζουν το πλήρες ωράριο απασχόλησης των διδασκόντων και να κολλάνε ένσημα βάσει του ωραρίου αυτού.
Με το πουλί στην κορυφή αμνήστευσε τους πάντες και τα πάντα.
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Κατόπιν μετάνοιωσε, όμως, και χωρίς πολλά και πουλί διευκρίνισε ποια είναι η αληθής έννοια της αμνηστίας που ο ίδιος φαίνεται πως δεν είχε διατυπώσει καλά.
Κι’ αφού καταδικάσθηκαν οι πρωταίτιοι της 21ης Απριλίου σε θάνατο από την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, Εκείνος μετέτρεψε μόνος Του την ποινή σε ισόβια. Ως απόλυτος άρχων. Εντελώς δημοκρατικά κατ’ εντολήν του... λαού.
Κι’ όλ’ αυτά ρε Ταγίπ μού τα θύμισε ο Κούλης που απεκάλυψε ότι ήταν πολιτικός κρατούμενος της χούντας σε ηλικία 6 μηνών. Το τσαμένο. Αλλά και το private party του ΠτΔ για τον εορτασμό της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, την οποίαν απολαμβάνουμε εμείς οι αχάριστοι με αποκορύφωμα 3 μόνον Μνημόνια. Ήταν εκεί όλοι οι αντιστασιακοί της πλάκας, αφού οι πραγματικοί αντιστασιακοί έχουν ήδη αποδημήσει εις Κύριον ποικιλοτρόπως.
Γράφει η Θεοδωροβία Πλακά.
Για να υπάρξει Κράτος Δικαίου και έλεγχος της νομιμότητας πρέπει να υπάρχει πολιτική βούληση...
Όταν τα σκάνδαλα κουκουλώνονται και αποσιωπούνται διαχρονικά από όλα τα κόμματα και υπάρχει αυθαιρεσία της κρατικής εξουσίας με αποτέλεσμα να βρίσκεται αιχμάλωτη μέσα σε ενα δίχτυ διαπλοκής και διαφθοράς, νομίζουν οτι οι χαμένοι είμαστε οι καταγγέλοντες και οι κυνηγοί σκανδάλων,γιατί ο ένας διεφθαρμένος κρίκος προστατεύει τον επόμενο,γνωρίζοντας οτι αν σπάσει ένας θα τους συμπαρασύρει όλους στον γκρεμό σαν χάρτινος πύργος....όμως όταν υπάρχουν αποδείξεις και μάρτυρες που δεν πλησιάζονται απο κανέναν και για κανένα λόγο,τότε υπάρχει κάθαρση και δικαιοσύνη...
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Οι δικαστικοί λειτουργοί ωρύονται ενόψει νέας περικοπής των αποδοχών τους. Διατείνονται, μάλιστα, ότι το μισθολόγιό τους δεν είναι «ειδικό», αλλά «συνταγματικό», αφού το ίδιο το Σύνταγμα κατοχυρώνει αποδοχές αντίστοιχες προς το «λειτούργημά» τους. Ας ξεχάσουμε για λίγο την κόντρα Τσατάνη-Θάνου-Παπαγγελόπουλου για την υπόθεση Βγενόπουλου [αλήθεια ρε Βγενόπουλε, τί έγινε με εκείνη την αγωγή που είχες ασκήσει κατά του Τσίπρα, την είδηση για την οποίαν ο τελευταίος αντιμετώπισε με το άσμα «Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ»; Αναβολή στην αναβολή, πότε θα συζητηθεί;]
Διαβάζω, λοιπόν στην ιστορία της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων: