Rib and Sea
Αντιμάμαλα
Εμείς μόνον χρυσά θέλουμε ρε!
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Η λεζάντα της φωτογραφίας μπαίνει εδώ λόγω μεγέθους : Ο υπουργός Εσωτερικών, Διοικητικής Ανασυγκρότησης και δεν συμμαζεύεται προπορευόμενος της χρυσής Ολυμπιονίκου Κορακάκη σύμφωνα με το πρωτόκωλο – ίσως ο υπουργός να έσπευσε να απομακρυνθεί θιγείς άμα τω ακούσματι ότι η Ολυμπιονίκης ταξίδεψε με Alitalia και όχι με Aegean – για Olympic Airways ούτε λόγος, καθότι την είχε ξεπουλήσει ο Καραμανλής παρά τις οιμωγές της αντιπολίτευσης, του τότε ΣΥΡΙΖΑ των 13 συνιστωσών περιλαμβανομένου, αλλά και του εν λόγω υπουργού που τότε ήταν ΜΠΑΤΣΟΚ, το οποίο την είχε φορτώσει με 4.000 αργόμισθους πρασινοφρουρούς τού περιβάλλοντος Τουρλουμούση.
Γράμμα στον Σπύρο.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Τα ΄μαθες τα νέα παιδί μου Γιαννιώτη; Χρειάστηκε να περάσουν 18 χρόνια κόπων και θυσιών, για να κατακτήσεις το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Ρίο. Ίσως να ήταν και χρυσό, αν στο τελευταίο χιλιοστό τού δευτερολέπτου χτυπούσες με το αριστερό χέρι την πινακίδα του τερματισμού αντί με το δεξί. Είσαι, όμως, σωστός αθλητής και σέβεσαι τους κανόνες, σύμφωνα με τους οποίους τη νίκη πήρε άλλος, εξ ου και παραιτήθηκες από την ένσταση που υπέβαλε ο προπονητής σου. Δυο φορές μπράβο λοιπόν!
Sorry, is this the way to the Museum?
Πηγή : http://pigkouinos.blogspot.gr/2016/08/sorry-is-this-way-to-museum.html
Δις ιζ μάι φερστ τάιμ ιν Άθενς. Ας γιου καν ιμάτζιν, άι αμ βέρι εξάιτεντ! Διότι ήθελα εδώ και μένι γίαρς να έρθω! Γιου νόου, του βίζιτ δε μιουζίουμς εντ δε μόνιουμεντς! Όλα όσα διδασκόμουν στο σχολείο και διάβαζα στα μπουκς. Για τον τόπο που γέννησε δε σουπίριορ αρτ, ντεμόκρασι, γουέστερν σιβιλαϊζέισον. Ιτς ε μπιγκ ντέι: πηγαίνω να επισκεφθώ επιτέλους το καλύτερο μουσείο της χώρας και ένα από τα πιο ιμπόρταντ μουσεία ιν δε χόουλ γουόρλντ: Νάσιοναλ Αρκεολότζικαλ Μιουζίουμ! Πρίτι κουλ, ιζ'ντ ιτ;
Δικαιώθηκε ο γητευτής της πέτρας του Καστελλόριζου Αλέξ. Ζυγούρης!
Τον Οκτώβριο του 2012 είχα πάει στο Καστελλόριζο όπου, κατά την διάρκεια της ολιγοήμερης παραμονής μου, συνάντησα και συζήτησα με τον γητευτή της πέτρας Αλέξανδρο Ζυγούρη : http://www.ribandsea.com/face/808-2012-11-16-08-58-28
Τον Μάϊο του 2016 μια αναγνώστριά μου από τη Μεγάλη Βρετανία, η κυρία Ίρις Μαυράκη, με ενημέρωσε ότι το ιερατείο Μεγίστης, με την σύμφωνη προφανώς γνώμη της προϊσταμένης Μητρόπολης, θέλησε να διώξει τον Αλέξανδρο από την παλιά αποθήκη πετρελαίου, την χρήση της οποίας του είχε παραχωρήσει ο Δήμος Μεγίστης, με τον ισχυρισμό ότι το κτίριο ανήκει στην Εκκλησία! http://www.ribandsea.com/readers/2351-to-ierateio-dioxnei-ton-glypti-tou-kastellorizou-aleksandro-zygoyri
«Το θέμα δεν είναι να κάνεις κάτι σωστά, αλλά να κάνεις κάτι σωστό!».
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Ήταν λίγο μετά την πανηγυρική ψήφιση του 1ου Μνημονίου, όταν ακούστηκε πως η τρόικα δεν πήρε απάντηση στην ερώτηση «πόσους δημοσίους υπαλλήλους έχετε;». Ένα κράτος [τρόπος του λέγειν] λειτουργούσε κοντά 200 χρόνια, αλλά δεν εγνώριζε η κυβέρνησή του πόσους νοματαίους απασχολεί [;] και μισθοδοτεί. Έκτοτε άρχισαν καταγραφές επί καταγραφών και απογραφές επί απογραφών, για να καταλήξουν κάποια στιγμή οι ιθύνοντες στον αριθμό 658.000. Μετά άρχισαν ατέρμονες συζητήσεις και εμβριθής αρθρογραφία ως προς το αν ο αριθμός αυτός είναι μικρός ή μεγάλος για μία χώρα σαν την Ελλάδα. Άλλοι έλεγαν πως είναι μεγάλος και άλλοι ανεκάλυψαν πως ως ποσοστό είναι από τα μικρότερα της Ευρώπης. Σε απόλυτους αριθμούς μεγάλος, σε ποσοστό μικρός. Εγώ σκέφτηκα πως αν ένας υπάλληλος αντιστοιχεί σε 16 πολίτες, τότε η Δημόσια Διοίκηση έπρεπε να πετάει.