Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Αν έχεις διαβάσει το βιβλίο Adults in the room, η ταινία του Κώστα Γαβρά που το μετέφερε στην οθόνη φαντάζει μικρή και ανούσια. Σαν κακοπαιγμένη σαπουνόπερα, η οποία, όμως, καθαγιάζει τον Γιάνη καθώς δίπλα του βλέπει κανείς ένα υπουργικό τσίρκο να πετάει ασυνάρτητες ατάκες, μπροστά στις οποίες ο Γιάνης είναι απλώς σοβαρός. Και το κακό είναι ότι δεν μπορεί κανείς να διακρίνει ποιός υπουργός είπε ποιά μαλακία. Μου κακοφάνηκε που το κοινό, το οποίο παρακολουθούσε μαζί μου την ταινία, γελούσε σε στιγμές που θα έπρεπε να κλαίει. Σε σκηνές που αποτύπωναν με ειρωνεία το χάλι μας και την υποχωρητική διάθεση μίας κυβέρνησης που θα βάραγε τα νταούλια και θα χόρευαν οι δανειστές. Με άλλα λόγια «θα μας παρακαλάνε οι δανειστές να μας δανείσουν», όπως είχε πει ο Αλαίκσοις σε πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση και υλοποίησε ο Κούλης λέγοντας ότι «μας πληρώνουν οι δανειστές, για να μας δανείσουν».

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Για τον Χανιώτη φίλο μου Σταύρο Βαμβουνάκη έχω μιλήσει πολλές φορές στο παρελθόν. Όσες όμως και αν μιλήσω πάλι λίγες θα είναι γιατί ο Σταύρος δεν είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Είναι, πρώτα και πάνω απ' όλα, ένα πολύ καλό και ντόμπρο παλληκάρι. Είναι πολυτεχνίτης, αλλά όχι ερημοσπίτης. Κάρβουνο πιάνει χρυσάφι γίνεται. Έχει το εφευρετικό μυαλό του Οδυσσέα και βρίσκει πάντα λύσεις ακόμη κι' εκεί που όλοι νομίζουν ότι υπάρχει αδιέξοδο.

Τελευταία ασχολείται μανιωδώς με το ξύλο της ελιάς. Έμμονη ιδέα του έχει γίνει σχεδόν. Έχει γεμίσει δύο ντουλάπες με ξύλινα ρολόγια, χρηστικά αντικείμενα του σπιτιού, μινιατούρες, ό,τι μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών το ξύλο της ελιάς.

Επιμέλεια :Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Συνήθως, όταν επισκέπτομαι ένα άσημο τμήμα της χώρας, ένα μικρό χωριό επί παραδείγματι που δεν περιμένει να ζήσει απ' τον τουρισμό και τους ξένους επισκέπτες, δεν περιμένω ή μάλλον δεν φαντάζομαι ότι μπορεί εκεί να κρύβεται ένας θησαυρός. Αυτό ακριβώς συνέβη στο χωριό Βατόλακκος του νομού Χανίων, όπου βρέθηκα προσφάτως ακολουθώντας το ζεύγος του Μανώλη και της Ιφιγένειας Αβαράκη σε μια προσπάθεια να γνωρίσω και να προβάλλω, με όσες δυνάμεις διαθέτω, το μαγικό μονοπάτι στο οποίο εδώ και τρία χρόνια διοργανώνουν τον Αύγουστο μια υπαίθρια πολιτιστική εκδήλωση με συμμετοχή γλυπτών, ζωγράφων και άλλων καλλιτεχνών και δημιουργών.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Ο συγγραφεύς και πρώην βουλευτής Πέτρος Τατσόπουλος είχε τύχη βουνό. Υπέστη καρδιακό επεισόδιο στο στούντιο τηλεοπτικού σταθμού. Στη διπλανή αίθουσα βρισκόταν γιατρός που του έδωσε τις πρώτες βοήθειες, το ασθενοφόρο κατέφθασε σε χρόνο dt, η μεταφορά του στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο τάχιστη, η εισαγωγή στο χειρουργείο άμεση. Σώθηκε και του εύχομαι να είναι καλά στην υγεία του και σιδερένιος.

Η ανώνυμη 52χρονη καθηγήτρια υπέστη καρδιακό επεισόδιο στην Αρχαία Ολυμπία, όπου παρακολουθούσε συνέδριο φιλοσοφίας. Το νοσοκομεία στον Πύργο δεν είχε τα αναγκαία, για να την περιθάλψει. Ούτε το τεράστιο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Πατρών. Έτσι, το ασθενοφόρο τη μετέφερε στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο  Ιωαννίνων. Απεβίωσε στη διάρκεια της πολύωρης διαδρομής. Δεν υπήρχε δυνατότητα μεταφοράς με εναέριο μέσο στην Αθήνα; Από την Ανδραβίδα ας πούμε.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Δέκα τρία μόλις χιλιόμετρα από την πόλη των Χανίων, στο χωριό Αλικιανός, βρίσκεται η γέφυρα του Κερίτη που κτίστηκε πάνω από τον ομώνυμο ποταμό. Η γέφυρα, πετρόκτιστη και τρίτοξη, αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά, αλλά και ιστορικά μνημεία της ευρύτερης περιοχής. Και λέω αποτελούσε γιατί κείτεται πλέον σε ερείπια εξ αιτίας της ολιγωρίας και αδιαφορίας των Υπηρεσιών της Περιφέρειας Κρήτης και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

Κτίστηκε το 1908 από τον αρχιτέκτονα Αναστάσιο Λογοθέτη από τα Κύθηρα, με τη συμμετοχή όλων των κατοίκων του Αλικιανού στη διαδικασία κατασκευής, αλλά και με την αμέριστη φροντίδα του Ελευθέριου Βενιζέλου.