Rib and Sea

Για την αντιγραφή : Σωτήριος Καλαμίτσης.

Εκπομπή Checkpoint της 12.06.2016 με τη Γιάννα Παπαδάκου.
«Παπαδάκου:... ας περάσουμε στην υπόθεση Siemens. Πιστεύετε, ότι το ποσό των € 2 δισ. που αποφάσισε η αρμόδια Επιτροπή της Βουλής σχετικά με το σκάνδαλο της Siemens, της οποίας ήσασταν μέλος, ήταν κάπως υπερβολικό;

Λ. Γρηγοράκος: Είναι γεγονός, ότι εκείνη την εποχή ήμασταν όλοι οι βουλευτές πιεσμένοι και πραγματικά δεν πιστεύαμε όσα ακούγαμε με τα αυτιά μας. Πιθανόν να υπερεκτιμήσαμε. Αυτή την στιγμή κάνω και την αυτοκριτική μου. Αλλά θα σας πω κάτι. Ξέρετε ποιά είναι η Siemens; Θα σας πω τί αντιμετωπίσαμε στην Γερμανία. Η Siemens είναι η ίδια η Γερμανία. Η κατάσταση που αντιμετωπίσαμε όλοι οι Έλληνες βουλευτές ήταν πολύ δύσκολη. Η Γερμανίδα εισαγγελέας στο γεύμα εργασίας που μας παρέθεσε το βράδυ μας ανέλυσε τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί από την επόμενη μέρα. Στο τραπέζι αυτό μας έθεσε του όρους του «παιχνιδιού». Μας είπε ευθέως, ότι βρισκόμαστε σε μία φίλια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά εδώ ισχύουν αποκλειστικά οι γερμανικοί νόμοι και το γερμανικό Σύνταγμα. Οι όροι ήταν συγκεκριμένοι. Πρώτα από όλα δε θα μπορούσαμε να κάνουμε απευθείας ερώτηση σε κανέναν. Όλες οι ερωτήσεις θα γινόντουσαν μέσα από το δικό της πρόσωπο και τη δική της αρχή. Και έτσι έγινε, γιατί όπως μας είπε βρισκόμασταν σε χώρο γερμανικής κυριαρχίας. Μας τόνισε, ότι είναι η Γενική Εισαγγελέας του Μονάχου και ότι οι Γερμανοί πολίτες που θα εξεταστούν είναι όλοι κάτω από τη δική της προστασία. Όταν, λοιπόν, πίστευε ότι οι ερωτήσεις μας παραβιάζουν τον οποιοδήποτε γερμανικό κανόνα παρενέβαινε και δεν άφηνε να απαντηθεί η ερώτηση.

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

"Αφιερώνεται" στους κατοίκους της ακριτικής Κάσου, και όχι μόνο.

"Σε δέκα χρόνια θα το έχουν ξεχάσει κι' αυτό", είχε πει προ ετών ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αναφερόμενος στις διαμαρτυρίες συνειδητοποιημένων και ενεργών πολιτών προκειμένου η ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων να μην περιέχει τη λέξη "Μακεδονία" ή παράγωγά της. Και είχε δίκιο, δυστυχώς, παρ' όλο που αυτή καθ' εαυτή η δήλωση, ιδίως όταν βγαίνει από τα χείλη ενός έμπειρου πολιτικού, είναι επιεικώς απαράδεκτη.

Η μνήμη είναι μια ξεχωριστή ανθρώπινη ιδιότητα που κάνει τον άνθρωπο να διαφέρει "ποιοτικά" από τα υπόλοιπα ζώα, μολονότι και αυτά δεν στερούνται μνήμης. Σύμφωνα με την "Βικιπαίδεια", "μνήμη καλείται ο χώρος του εγκεφάλου στον οποίον αποθηκεύονται και από τον οποίον ανασύρονται πληροφορίες συνειδητά. Μια πρώτη κωδικοποίηση επιτρέπει σε πληροφορίες από τον έξω κόσμο να φθάσουν στα αισθητήρια όργανά μας. Για παράδειγμα, μια σειρά ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων σε κάποιο εύρος συχνοτήτων μεταφέρει σε μας, μέσω του αέρα, την πληροφορία πως «μια λάμπα φωτίζει».

Πηγή : http://www.rense.com/general95/hair.htm

Γνώσεις που μένουν κρυφές για προφανείς λόγους.

Ο δυτικός πολιτισμός έχει οδηγήσει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι το στυλ που θα έχουν τα μαλλιά τους, ανήκει στη σφαίρα των προσωπικών προτιμήσεων, ότι το μήκος των μαλλιών έχει να κάνει με τη μόδα ή την άνεση. Αν πάμε όμως πίσω, στην εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ, θα δούμε μια ολότελα διαφορετική εικόνα να αναδύεται, που παρέμεινε προσεκτικά κρυμμένη από το κοινό για δεκαετίες.

Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’90, η Σάλυ (όνομα αλλαγμένο για προστασία), παντρεύτηκε έναν διακεκριμένο ψυχολόγο που εργαζόταν σε Νοσοκομείο βετεράνων του πολέμου του Βιετνάμ, που υπέφεραν από μετατραυματικό στρες μάχης.

Η Σάλυ διηγείται: «Θυμάμαι καθαρά ένα απόγευμα όταν επέστρεψε σπίτι ο άντρας μου, κρατώντας στα χέρια του έναν ογκώδη επαγγελματικό φάκελο. Μέσα του βρίσκονταν εκατοντάδες σελίδες από κάποια μελέτη που είχε εκπονήσει η κυβέρνηση. Ο άντρας μου είχε σοκαριστεί από το περιεχόμενο. Αυτά που διάβασε σ’ εκείνη τη μελέτη, άλλαξαν την μετέπειτα ζωή του. Από τη μέρα εκείνη ο συντηρητικός, μέσης ηλικίας άντρας μου, άφησε τα μαλλιά του και τα γένια του να μεγαλώσουν και δεν τα έκοψε ποτέ ξανά κοντά. Επιπλέον, το ιατρικό κέντρο που δούλευε του επέτρεψε να το κάνει, και ακόμα, ορισμένοι άλλοι πολύ συντηρητικοί άντρες από το προσωπικό ακολούθησαν το παράδειγμά του. Διάβασα τη μελέτη και έμαθα το γιατί.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Η χώρα αυτή - το έχω πει πολλές φορές - είναι η χαρά του (ελεύθερου) δημοσιογράφου. Δεν υπάρχει τομέας της κοινωνικής και πολιτικής ζωής που να μην παρέχει, σε καθημερινή βάση, θέματα και ευκαιρίες για διερεύνηση, καταγγελίες και σάτυρα. Ίσως να μην υπάρχει άλλη χώρα στον πλανήτη που να είναι τόσο πλούσια σε θέματα που υποτιμούν τη νοημοσύνη ακόμη και του πιο ανυποψίαστου πολίτη.

Περνάω πολύ συχνά από την παραλιακή Λεωφόρο Ποσειδώνος και πάντοτε μου αρέσει να κοιτάζω το πέλαγος. Τα τελευταία τρία περίπου χρόνια, στο ύψος της περιοχής του Παλαιού Φαλήρου, βλέπω στο λιμανάκι του Μπάτη τις ψαρόβαρκες να έχουν εγκλωβιστεί καθώς ο νοτιάς έχει μπαζώσει με άμμο την έξοδο της μικροσκοπικής μαρίνας προς την ανοικτή θάλασσα ενώνοντας τον λιμενοβραχίονα με την παρακείμενη παραλία.

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Η Φώφη, η Ντόρα, ο Κούλης ουρλιάζουν για να κινητοποιηθεί η Δικαιοσύνη και να διερευνήσει τις ευθύνες Βαρουφάκη για το Plan B, C, X κ.λπ. Από κοντά και ο πράσινος μαϊντανός Βερβεσός.
Εν προκειμένω θέλουν να ξεχνούν ορισμένα στοιχειώδη και, έτσι, να δουλεύουν τον κόσμο. Αφού με το άρθρο 86 του Συντάγματος μόνον η Βουλή μπορεί να διερευνήσει ευθύνες υπουργών, η Δικαιοσύνη αδυνατεί εξ ορισμού να ασχοληθεί με τον Βαρουφάκη. Βέβαια, υπάρχει και η άποψη του τέως εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Σανιδά, ο οποίος θεωρούσε πως μία δικογραφία διαβιβάζεται στη Βουλή, αν κριθεί από τον εισαγγελέα ότι υπάρχουν αρκετά στοιχεία, ώστε να ασχοληθεί η Βουλή με τον καταγγελλόμενο υπουργό.