Rib and Sea
Greece is...comeback.
Κι αφού οι αριστεροί δωσίλογοι υπόγραψαν ό,τι δεν είχαν προλάβει να υπογράψουν οι δεξιοί προδότες, αφού ξεπούλησαν την κρατική περιουσία, αφού έβγαλαν στο σφυρί την λαϊκή περιουσία, αφού δημιούργησαν έναν εργασιακό μεσαίωνα για δουλοπάροικους, βγήκε στις ρούγες ο πρωθυπουργός, γυρολόγος και πραματευτής, με την ντουντούκα:
"Εδώ η φτηνή χώρα! Εδώ οι δούλοι εργαζόμενοι! Ελάτε fraportες να σας κάνουμε νοματαίους! Όλα τζάμπα! Ελάτε να κάνετε πως επενδύετε, να κάνουμε κι εμείς πως κυβερνούμε, να ξαναπάρουμε τις εκλογές, να τρώτε με χρυσά κουτάλια, να κηρύξουμε κι εμείς την δικτατορία του προλεφταριάτου! Ελάτε κόσμε. Greece is comeback!"
Και δώστου "τελειώνουν τα μνημόνια", και δώστου "καθαρή έξοδο στις αγορές" (η νέα αριστερή πιπίλα είναι η "καθαρή έξοδος").
«Κι εσείς αποφασίσατε να μείνετε έγκυος παρά το γεγονός ότι χρωστούσατε στην τράπεζα;»
Του Αντώνη Σιγάλα.
Είναι στο Ειρηνοδικείο μια Δευτέρα πρωί και εκδικάζονται υποθέσεις υπερχρεωμένων νοικοκυριών που έχουν κάνει αίτηση να μπουν στο νόμο Κατσέλη. Η διαδικασία ξεκινάει στις 9 ακριβώς και ο κόσμος έχει ήδη συγκεντρωθεί έξω και μέσα στην αίθουσα.
Από την πρώτη υπόθεση που εκδικάζεται γίνεται αμέσως σαφές ότι η έδρα είναι αρνητική. Η ειρηνοδίκης έχει ένα μόνιμο ύφος ειρωνίας και επίθεσης ενάντια στους αγχωμένους δανειολήπτες, που ο ένας μετά τον άλλο διαδέχονται στην εξέταση από την έδρα για την υπόθεσή τους.
Να και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Το ‘πε ο Martin Schulz των σοσιαλδημοκρατών της Γερμανίας. Ο φίλος του Σταύρου, του φίλου του Σημίτη και συνεταίρου της Φώφης Μέχρι το 2025 θα πρέπει, λέει, να έχουν συσταθεί οι ΗΠΕ. Βάσει ενός Συντάγματος που θα ψηφισθεί. Κι’ όποια χώρα δεν θελήσει, να αποβληθεί από την ΕΕ. [ΣΗΜ: θυμάστε το Σύνταγμα του Ζισκάρ που το ψηφίσαμε πρώτοι-πρώτοι και το δημοσιεύσαμε και στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ν.3341/2005), αλλά δεν ίσχυσε ποτέ, επειδή το απέρριψαν Γάλλοι και Ολλανδοί σε δημοψήφισμα, με αποτέλεσμα να έλθει από την πίσω πόρτα ως Συνθήκη της Λισαβώνας το 2009 εις δόξαν της απόλυτης επικράτησης της ….. βούλησης των λαών;]
Ας δούμε τί έχουν πει κάτι πρόγονοι του εν λόγω πωλητικού σκεύους.
Η Συνθήκη της Λωζάνης δεν επιμορφώνει τους ανιστόρητους.
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την Συνθήκη της Λωζάνης, ενώ οι κορώνες του Τούρκου Σουλτάνου με την ανοχή του ανιστόρητου Αλέξη Τσίπρα δίνουν και παίρνουν. Διότι, αγαπητέ Αλέξη - και καλώς σε χαρακτήρισε άπειρο ο Σουλτάνος - δεν έχεις διαβάσει, προφανώς, τι ακριβώς προέβλεπε η περιβόητη αυτή Συνθήκη η οποία, σύμφωνα με όσα απερίσκεπτα και αναπόδεικτα υποστηρίζουν σήμερα κάποιοι, έχει ισχύ 100 ετών και θα ανακληθεί το 2023! Γιατί, αν είχες διαβάσει τί προέβλεπε αυτή η Συνθήκη, Αλέξη μου, θα έβαζες τον Σουλτάνο στη θέση του και θα του έκοβες μιας και δια παντός κάθε περαιτέρω σκέψη για αναθεώρηση ή επικαιροποίησή της. Για τους αξιολύπητους συναδέλφους των μέσων της μαζικής μας εξαπάτησης δεν θα μιλήσω. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.
Η Συνθήκη της Λωζάνης, λοιπόν, ανιστόρητε Αλέξη, θρασύτατε υποκριτή Ρετζέπ και αξιολύπητοι "συνάδελφοι" των μέσων της μαζικής μας εξαπάτησης, "υπεγράφη την 24η Ιουλίου του 1923 από την Βρεττανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ιαπωνία, την Ελλάδα, το Σερβο-Κροατο-Σλοβενικό κράτος και την Τουρκία. Οι χώρες αυτές διαπνεόμεναι υπό του αυτού πόθου όπως τερματίσωσιν οριστικώς την εμπόλεμον κατάστασιν, ήτις από του 1914 συνετάραξε την Ανατολήν, μεριμνώσαι όπως αποκαταστήσωσι τας μεταξύ αυτών σχέσεις φιλίας και εμπορίου, αναγκαίας δια την κοινήν ευημερίαν των οικείων αυτών Εθνών, λαμβάνουσαι υπ’ όψιν ότι αι σχέσεις αύται δέον να βασίζονται επί του σεβασμού της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας των Κρατών, απεφάσισαν να συνομολογήσωσιν επί τούτω Συνθήκην και διώρισαν ως πληρεξουσίους αυτών:
Εκδικητικός, γεμάτος μικρότητα, νεο-αντι-φιλελευθερισμός.
Γράφει ο Γιάνης Βαρουφάκης.
Οταν τα στοιχεία της Φύσης, το νερό και η φωτιά, ξεσπούν εναντίον των ανθρώπων, το ξέσπασμά τους σκοτώνει συστηματικά φτωχούς ανθρώπους.
Ποτέ δεν ανασύρθηκαν δεκάδες πνιγμένοι από την Εκάλη ή τη Βουλιαγμένη. Ποτέ δεν συνέβη να δούμε σορούς καμένων στο ακριβό Χόλαντ Παρκ, όπως εκείνες τις σορούς δεκάδων κατοίκων της παραμελημένης εργατικής πολυκατοικίας Γκρένφελ που τους κατάπιε η πυρκαγιά πριν από λίγους μήνες στο Λονδίνο.
Ταξική βροχή; Ταξική φωτιά; Οχι βέβαια. Απλά, αβάσταχτα ταξικές κοινωνίες.