Rib and Sea

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Έχω ξαναγράψει ότι μόνον πράκτορες των ΗΠΑ θα επέτρεπαν να εξελιχθεί η χώρα σε έναν απέραντο υποδοχέα μεταναστών. Διαβάζοντας χθες άρθρο του γνωστού Paul Craig Roberts, ο οποίος γνωρίζει εκ των έσω τον κρατικό μηχανισμό των ΗΠΑ και πώς λειτουργούν οι αμερικανικές κυβερνήσεις, επείσθην πλέον ότι έτσι είναι. Τα χαζοχαρούμενα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που πονούν πολύ για τα αδέλφια μας τους μετανάστες δεν είναι διεθνιστές, αλλά κανονικά πρακτοράκια με επί κεφαλής τον Αλέξη, εκ δεξιών του οποίου κάθεται ο Χάνος Κλασμένος. Φαίνεται ότι είναι πάρα πολλά τα λεφτά Άρη.

Γράφει, λοιπόν, ο εν λόγω με τίτλο «Η Ουάσιγκτον υποχρεώνει τους ευρωπαίους υποτελείς να δεχθούν 2ο κύμα προσφύγων»:

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Ως γνωστόν, η αρχαία πόλις των Αθηνών είχε σύστημα διοικητικόν, κατά το οποίον οι Αθηναίοι πολίτες διαιρούντο σε 10 φυλές. Δεν ήταν θέμα ρατσιστικό, όπως θα έλεγαν κάτι μαλακισμένα νεωστί. Ήταν θέμα ελέγχου το ποιός είχε αίμα αθηναϊκό και πώς θα μπορούσε να γίνει πιο αποδοτική η διοίκηση της πόλης και η διαχείριση των κοινών.
Σήμερα στην Ελλάδα, αν υποθέσουμε ότι είμεθα απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, όπερ πολλοί  αμφισβητούν, οι φυλές έχουν μειωθεί σε δύο. Η μία είναι η των υπηρετούντων σε μόνιμες θέσεις, όπου ο μισθός πέφτει, βρέξει χιονίσει, άλλως, μήνας μπει μήνας βγει, άλλως, δουλέψει δεν δουλέψει. Η κατηγορία αυτή των πολιτών αποκαλείται «φυλή των απασχολούμενων [όχι αναγκαίως εργαζομένων] στον Δημόσιο Τομέα». Όλοι οι άλλοι ανήκουν στην δεύτερη φυλή, η οποία αποκαλείται «φυλή των εργαζομένων στον μη Δημόσιο Τομέα» ή «εργοδότες». Η πρώτη απόδειξη περί της διακρίσεως αυτής είναι ο δείκτης ανεργίας, ο οποίος ουδέποτε επηρεάζεται από την πρώτη φυλή.
Θα διερωτηθείτε, ίσως, τι συνέβη και μου τη βάρεσε τόσο πολύ, ώστε να γράφω τέτοια πράγματα. Τίποτε το φοβερό. Απλώς έψαχνα να βρω την αιτιολογία που το Ελεγκτικό Συνέδριο έτριψε τη μούρη του μαντηλάκια λέγοντάς του ότι το ασφαληστρικό νομοσχέδιό του είναι κομμάτι αντισυνταγματικό. Και ιδού τι βρήκα:

Πηγή : http://www.zougla.gr/apopseis/article/kleftes-ntavatzides-tou-laou-mikri-anikani-kivernites-ke-sis-protaristeri--laompektes

Αν και σιχαίνομαι κάθε τι που προέρχεται από τη Ζούγκλα του λιποτάκτη ψευτοδημοσιογράφου Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, θα δημοσιεύσω το πλήρες οργής και αγανάκτησης χρονογράφημα του κ. Ανευλαβή, κάνοντας στο τέλος κάποιο σχόλιο και εκφράζοντας μερικές εύλογες απορίες.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος

Γράφει ο Ελευθέριος Ανευλαβής.

Δεν μας κλέψατε, μόνο, τον γλίσχρο μισθό μας. Την τιποτένια μας σύνταξη.
Κλέψατε και το δώρο του παππού για τα εγγόνια.
Στερήσατε το παιχνίδι των παιδιών μας, και την ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας.

Κλέψατε, και τη μέρα της αμφίβολης χαράς, καθώς περιμέναμε τη σύνταξή μας, ξεροσταλιάζοντας στα ΑΤΜ, και τα μετρούσαμε, κι ήσαν ακόμη λιγότερα, τα λιγοστά ευρώ της άθλιας σύνταξης.

Δεν μας κλέψατε, μόνο, το σπίτι μας, μαζί με τις προσδοκίες μιας ζωής χτισμένες στους τοίχους του. Στις πόρτες του, στις κρεβατοκάμαρές του.

Μας κλέψατε τα χρόνια της ζωής μας, ασπρίζοντας τα μαλλιά μας, μέσα σε μια ατέλειωτη νύχτα-εφιάλτη, και των δικών σας αριστερομνημονίων.

Την Κυριακή 17 Απριλίου στο Bar Restaurant Malvazia , η Φυσιολατρική Λέσχη Φίλων Φουσκωτού Σκάφους "ΝΑΥΤΙΛΟΣ" γιόρτασε τα 13 χρόνια δράσης και κοινωνικής προσφοράς μέσω των Αποστολών Αγάπης στα νησιά του Αιγαίου.

Όπως κάθε χρόνο έτσι και στην φετινή εκδήλωση συμμετείχαν Μέλη και Φίλοι του "ΝΑΥΤΙΛΟΥ" με τις οικογένειες τους. Η συμμετοχή στον ετήσιο χορό μας έφτασε περίπου 135 άτομα που μας τίμησαν με την παρουσία τους.

Ήταν επίσης μεγάλη τιμή για τα Μέλη του «ΝΑΥΤΙΛΟΥ», η συμμετοχή των καλλιτεχνών Λευτέρη Ελευθερίου, Σωτήρη Καλυβάτση των τραγουριστών Κατερίνας Κούκα, Άκη Δείξιμου και Βίλλυ Ραζή καθώς και του μουσικού Στέφανου Κόκκαλη ο οποίος ήταν μαζί μας για δεύτερη χρονιά.

Με μια θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι απέπλευσε ο Σταμάτης Βουκουβαλίδης από την Κω, με προορισμό την Κίναρο, συνοδευόμενος από την κόρη του Ρένα και τον σύντροφό της Μιχάλη Καλαϊζή. Αφού τα είπαν με την κυρά της Κινάρου Ειρήνη Κατσοτούρχη-Θηραίου, που έμεινε μόνη της στο νησί μετά τον άδικο χαμό του Μικέ, κατευθύνθηκαν προς το ναυαγισμένο πλοίο που βρίσκεται κοντά στον νοτιοδυτικό κάβο της Κινάρου. Να τι γράφει στο ημερολόγιο της γέφυρας η Ρένα, που καταδύθηκε μαζί με τον Μιχάλη στο κουφάρι του τσιμεντάδικου :