Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Το ξεχασμένο τραίνο στον ανενεργό σταθμό του Μαρκόπουλου που αγάπησαν τα δένδρα.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Κάτι με πιάνει όταν περνάω από εγκαταλελειμμένα χωριά, βυθισμένα πλοία, ανενεργούς και ξεχασμένους σιδηροδρομικούς σταθμούς. Τι βίτσιο κι' αυτό, θα έλεγε κανείς, να μιλούν όλα αυτά στην ψυχή σου.
Μαζί σχεδόν με την εσωτερική μας "μετανάστευση" στο Κορωπί, άρχισαν και οι δικές μου εξερευνήσεις στα πέριξ. Είναι πάγεια τακτική μου αυτή. Πρέπει, εκτός των άλλων, να γνωρίζω τις 
οδούς διαφυγής σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης. Ουδείς γνωρίζει τι είδους έκτακτες ανάγκες μπορεί να τύχουν...
Έχω περάσει λοιπόν πολλές φορές απ' το Μαρκόπουλο, καθ' οδόν προς Πόρτο Ράφτη, Ραφήνα, Αρτέμιδα και Βραυρώνα και, περιέργως, ουδέποτε είχα προσέξει το πέτρινο κτίριο στην είσοδο του Μαρκόπουλου με την επιγραφή "Μαρκόπουλο" πάνω απ' την είσοδό του.
Καστοριά. Πλούσια, γοητευτική και αφ' υψηλού!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Είναι όμορφη πόλη η Καστοριά. Μια ομορφιά που εν πολλοίς οφείλει στην ομώνυμη λίμνη (λέγεται και Ορεστιάδα) που βρέχει τα πόδια της και της χαρίζει μια μοναδική γοητεία. Θα μπορούσε μάλιστα να πει κανείς, βλέποντας την πόλη από ψηλά, ότι η Καστοριά μοιάζει με νησίδα που είναι κτισμένη στο μέσον της λίμνης.
Η λίμνη βρίσκεται σε υψόμετρο 630 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και είναι η ενδεκάτη σε μέγεθος λίμνη στην Ελλάδα. Διαθέτει πλούσια ορνιθοπανίδα καθώς στην περιοχή συναντώνται περισσότερα από 200 είδη πουλιών. Επίσης είναι ιδιαίτερα πλούσια σε ιχθυοπανίδα και θεωρείται η δεύτερη πλουσιότερη λίμνη σε αλιέυματα της Ελλάδας. Η λίμνη αποτελεί ψαρότοπο με συνηθέστερα είδη το γριβάδι, τις τούρνες, τις πλατίκες, τους γουλιανούς, τα γλήνια, τις πέρκες, τις πεταλούδες, τους χρύσκους και τα τσιρόνια.
Τί κάν'ς στη Χαμολιά ωρέ ζαγάρ';
Έρευνα - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η Χαμολιά είναι μια παραθαλάσσια περιοχή της ανατολικής Αττικής που συνορεύει προς βορράν με τη Βραυρώνα και προς νότον με το Πόρτο Ράφτη. Επειδή είναι κοντά στον τόπο διαμονής μας και είμαστε μεταξύ δύο ταξιδίων - προσφάτως επιστρέψαμε απ' τη βόρειο Ελλάδα και σε λίγες ημέρες φεύγουμε για την Κρήτη - αποφασίσαμε να περάσουμε στη Χαμολιά το Σαββατοκύριακο με το αυτοκινούμενο σπίτι μας. Ο ξάδελφός μου Βασίλης Υφαντής και η σύζυγός του ήρθαν και μας βρήκαν και μπορώ να πω ότι ο ξάδελφος υπήρξε ο ηθικός αυτουργός του θέματος στο οποίο αμέσως θα αναφερθώ.
Μήπως γκ-ρετάρουμε γενικώς;
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ο πλανήτης κινείται στους ρυθμούς τής 16χρονης Σουηδής Γκρέτας που συνεγείρει τα πλήθη με το καθόλου παιδικό ύφος της. Όσο και αν έχει δίκηο, το χάνει με τους κακάσχημους μορφασμούς τής αγανακτισμένης. Δεν θα ήθελα να την έχω απέναντί μου και να διαφωνήσω μαζί της. Προτιμώ να διαβάζω άρθρα ειδημόνων περί την κλιματική αλλαγή, όπως του καθηγητή κ. Σταμπολιάδη, αλλά και του κ. Ιγγλέση, έστω και αν η Γκρέτα χρησιμεύει σε κάτι. Δεν τρώνε π.χ. το φαγητό τους τα παιδιά σου; Τους βάζεις το βίδεο με τη Γκρέτα και αδειάζουν το πιάτο τους στο και πι και φι.
http://makpress.blogspot.com/2019/09/blog-post_936.html
https://greekattack.wordpress.com/2019/09/27/%ce%b7-%ce%ba%ce%bb%ce%b9%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%cf%80%ce%ac%cf%84%ce%b7/
Παραποτάμια Φλώρινα. "Διατηρητέα" γοητεία και εγκατάλειψη.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ομολογώ ότι τη Φλώρινα την είχα παρεξηγήσει σαν πόλη. Κάτι η γειτνίασή της με την Αλβανία, κάτι τα προβλήματα που είχε παλαιότερα με τις κλοπές, κάτι ο βαρύς χειμώνας, κάτι η έλλειψη χρόνου να περιπλανηθώ στα στενά της, όλα αυτά με είχαν απογοητεύσει και την απέφευγα. Φέτος όμως, με την ευκαιρία του "Δ' Διεθνούς Συνεδρίου - Δημιουργική Γραφή" που πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο της πόλης μείναμε (αναγκαστικά) λίγο παραπάνω και έτσι είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα αυτό το κρυμμένο διαμάντι της βορειοδυτικής Μακεδονίας.
Κεραμοσκεπές από άκρη σε άκρη και ένας ποταμός, ο Σακουλέβας, που διατρέχει την πόλη και της δίνει μια ξεχωριστή ομορφιά. Γύρω του ο ποταμός συγκεντρώνει τον πνευματικό κόσμο της πόλης, καθώς τον περιβάλλουν όμορφες καφετέριες, ατελιέ ζωγράφων, όπως επίσης και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Φλώρινας. Το περιβάλλον του ποταμού και των παραδοσιακών αρχοντικώς έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης και υπήρξε σκηνικό για αρκετές ταινίες του Θ. Αγγελόπουλου.
Νυμφαίο. Η πανέμορφη νύφη του όρους Βέρνον.
Κάμερα - Drone - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ιστορικά στοιχεία - πληροφορίες : Wikipedia και https://www.kathimerini.g
Στα 1.350 μέτρα υψόμετρο βρίσκεται ένα από τα πιο όμορφα και γραφικά χωριά της Ελλάδας. Ο διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός του Νυμφαίου. Οι ταξιδιωτικοί οδηγοί το παρουσιάζουν ως ένα από τα δέκα ομορφότερα χωριά της Ευρώπης, ενώ στον παγκόσμιο διαγωνισμό της U.N.E.S.C.O. διεκδίκησε το Διεθνές Βραβείο Μελίνα Μερκούρη για την άριστη διαχείριση πολιτιστικού αποθέματος και φυσικού περιβάλλοντος. Ο οικισμός έχει μόνιμο πληθυσμό 132 κατοίκων σύμφωνα με την απογραφή του 2011.
Η παλαιότερη ονομασία που είχαν δώσει οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν Νιβέστα, όνομα βλάχικης και προηγουμένως δωρικής προέλευσης, με τρεις ερμηνείες: «Νύφη», λόγω της ομορφιάς του χωριού (Νιβέστα) και της τοποθεσίας, «αθέατη» (ni vista) πιθανώς διότι βρισκόταν σε σημείο όπου δεν γινόταν εύκολα ορατό και «χιονάτη» ή «όπου μένει το χιόνι» (nives sta).
Η χορηγός ΑΝΕΚ LINES τιμά τους Χρυσούς Παγκόσμιους Πρωταθλητές Κ. Λιβανό και Α. Παπαστάμο.
Η ANEK LINES, ως Μεγάλη και Υπερήφανη Χορηγός, συνοδοιπόρος του ποδηλατικού Συλλόγου ΤΑΛΩΣ ΑΝΕΚ LINES και συνταξιδιώτης του Ναυτικού Ομίλου Χανίων, σχεδόν 20 χρόνια, τίμησε, κατά την διάρκεια μίας σεμνής τελετής, την όλη πορεία και τις παγκόσμιες διακρίσεις δύο αθλητών τους. Του Κωνσταντίνου Λιβανού στο ποδήλατο και του Απόστολου Παπαστάμου στην κολύμβηση.
Υπενθυμίζεται ότι ο Χανιώτης ποδηλάτης Κωνσταντίνος Λιβανός του ΤΑΛΩΣ ANEK LINES, απέσπασε δύο χρυσά μετάλλια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων στην Φρανκφούρτη, Ο νεαρός Κρητικός αποτελεί τον πρώτο Έλληνα αθλητή, που αποσπά δύο χρυσά μετάλλια στη συγκεκριμένη διοργάνωση, ενώ αξιοσημείωτη ήταν και η κατάκτηση ενωρίτερα δύο χρυσών Πανευρωπαϊκών Μεταλλίων.
Η δριστέλα και ο νερόμυλος του Νίκου Τζάννη στην κάτω Παλαιοκαρυά.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αφού γύρισε όλη την Ευρώπη, ασκώντας τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, ο Νίκος Τζάννης επέστρεψε πριν από τέσσερα χρόνια στον τόπο καταγωγής του και ανέλαβε, μαζί με τη σύζυγό του, τη δριστέλα και τον νερόμυλο στην Κάτω Παλαιοκαρυά ιδιοκτησίας του τοπικού εκκλησιαστικού συμβουλίου. Οκτακόσια ευρώ μηνιαίο μίσθωμα καταβάλλει ο Νίκος Τζάνης στην εκκλησία (ιερατείο) για την εκμετάλλευση της δριστέλας και του νερόμυλου. Χώρια η ταβέρνα.
Η δριστέλα δεν είναι τίποτε άλλο παρά η νεροτριβιά, όπως ονομάζουν οι κάτοικοι πολλών περιοχών της χώρας το πλύσιμο των ρούχων σε ειδικές για τον σκοπό αυτό κοιλότητες του εδάφους όπου η ορμή του νερού απαλλάσσει τα ρούχα από κάθε βρωμιά. Στην περίπτωση της δριστέλας της Κάτω Παλαιοκαρυάς τον ρόλο της γήϊνης κοιλότητας παίζει ένας τεράστιος ξύλινος κάδος όπου τα ρούχα στροβιλίζονται και αναδεύονται υποκλινόμενα στη δύναμη του τρεχούμενου νερού που διοχετεύεται μέσω της μικρής σχετικώς τρύπας ενός μεταλλικού υδραγωγού ώστε να αυξάνεται η πίεσή του.
Ο Αρκτούρος του Νυμφαίου.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αφού φθάσαμε μέχρι την Φλώρινα δεν θα μπορούσαμε να μην πεταχτούμε μέχρι το Νυμφαίο και τον Αρκτούρο. Οι πληροφορίες και τα σχόλια άλλωστε του ξαδέλφου μου Βασίλη Υφαντή ήταν άκρως κολακευτικά.
Απίστευτης ομορφιάς το Νυμφαίο, με τα γραφικά πέτρινα παραδοσιακά σπίτια του και τις οροφές από λαμαρίνα προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι όγοι του χιονιού που πέφτει τον χειμώνα. Απίστευτης ομορφιάς και το δάσος της οξιάς που περιβάλλει το χωριό αλλά και τα 50 στρέμματα του Αρκτούρου. Η "αιχμαλωσία" και η φυλακή είναι σ' αυτή την περίπτωση ο "παράδεισος" της αρκούδας χορεύτριας που ζει στο δάσος του Νυμφαίου χωρίς να νοιάζεται για την τροφή της και την υγειονομική της περίθαλψη που φροντίζουν οι άνθρωποι του Αρκτούρου. Μια "αιχμαλωσία" που έχει επιμηκύνει τον χρόνο ζωής της αρκούδας σε σύγκριση με την ελεύθερη συγγενή της που καλείται να αντιμετωπίσει μόνο της τα προβλήματα της διατροφής και τους κινδύνους του φυσικού περιβάλλοντος.
Δύο διαφορετικοί κόσμοι.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Παρακολουθούσα ξανά και ξανά την Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Ηνωμένου Βασιλείου να απαγγέλλει την απόφαση, με την οποία κρίθηκε μη νόμιμη η ενέργεια του Βρεταννού πρωθυπουργού να εισηγηθεί στη Βασίλισσα την αναστολή λειτουργίας τού Κοινοβουλίου. Όχι την απόφαση της Βασίλισσας να αναστείλει τη λειτουργία. Την ομόφωνη απόφαση των ένδεκα δικαστών που συγκροτούν το Ανώτατο δικαστήριο. Και κάθε φορά μελαγχολούσα όλο και περισσότερο.
Τη μία σκέφτηκα ότι εμείς έχουμε τρία ανώτατα πολυμελή δικαστήρια. Ο Άρειος Πάγος αριθμεί 70 μέλη. Μετά ένοιωθα συγκλονισμένος από την απλότητα, με την οποία η Πρόεδρος διάβαζε την απόφαση. Καταρρακωμένος καθώς άκουγα να παραπέμπει σε απόφαση του ιδίου δικαστηρίου του 1611. Ανατρίχιαζα νοιώθοντας το κύρος που ανέδυε η εικόνα της απλότητας και των μετρημένων λέξεων.