Δεν υπάρχουν λόγια... Ένα ανάλογο βιντεάκι - ύμνο στην Φιλία - είχα δημοσιεύσει και παλαιότερα με τον τίτλο "Στην Φιλία που στις μέρες μας χάνεται" : http://www.ribandsea.com/articles/337-2010-05-03-18-33-55.html
Τότε επρόκειτο για μια σχέση ανθρώπινη. Τώρα, δύο εκπρόσωποι του ζωϊκού βασιλείου, ένας σκύλλος κι' ένα δελφίνι, γράφουν την δική τους ιστορία. Μπορεί να πει κανείς ότι και οι δύο ιστορίες είναι "φτιαχτές". Δεν έχει, τελικώς, σημασία αν είναι. Σημασία έχει ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που επινοούν τέτοιες σχέσεις και τις σκηνοθετούν...
Βρήκα ένα εκπληκτικό βιντεάκι, σερφάροντας στο youtube, το είδα, συγκλονίστηκα, και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Τι σκέφτηκα και τι ένοιωσα βλέποντάς το; Σίγουρα σκέφτηκα και ένοιωσα πολλά, όπως, άλλωστε, πολλά θα σκεφτείτε και θα νοιώσετε και σεις. Δύο όμως ήταν οι κυρίαρχες σκέψεις μου. α) Ότι το μόνο έμβιο ον στον πλανήτη που σκοτώνει για διασκέδαση είναι ο άνθρωπος και β) ότι το χάδι έχει μια ακατανίκητη δύναμη στην οποία δεν μπορεί να αντισταθεί κανένα ζωντανό πλάσμα. Απολαύστε το...
Ενδιαφέρουσες απόψεις για θεώρηση, από διάφορες οπτικές γωνιές, για προβληματισμό και συζήτηση.
Του Χαράλαμπου Καραϊσκάκη.
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε "εθνικιστή" όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου;
Για να την πουλήσουν πιο εύκολα. Γι' αυτούς κάθε λέξη που αρχίζει από -εθν και -ελλ ήταν και είναι εμπόδιο όταν ακούγεται μέσα στο μαντρί τού "εκσυγχρονισμού" που μας μπουζούριασαν.
Ας υποθέσουμε ότι έχετε δανείσει 100 ευρώ σε κάποιον, ο οποίος έχει μηνιαίο μισθό 100 ευρώ, και άλλα 500 ευρώ σε κάποιον, ο οποίος έχει μηνιαίο μισθό 1.000 ευρώ. Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του, ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του. Βάσει ποίας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο, που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του, και θα αφήνατε τον δεύτερο που μπορεί να πληρώσει; Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 ευρώ και όχι τα 500; Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το Δ.Ν.Τ.
Ο κ. Κων/νος Πουλόπουλος, απέστειλε στο περιοδικό την ακόλουθη επιστολή.
Αγαπητέ κ. Παπαδόπουλε,
Είμαι κάτοχος ενός πεντάμετρου πολυεστερικού σκάφους το οποίο χρησιμοποιώ για να ψαρεύω. Το σκάφος αυτό κινείται με μια 30άρα εξωλέμβια. Προσφάτως σκέφτηκα, για να νοιώθω πιο ασφαλής, να πάρω μια βοηθητιική μηχανή, παρ' όλο που δεν απομακρύνομαι πέραν των 10 ναυτικών μιλίων από τις ακτές.
Ρεπορτάζ - Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όταν το βράδυ της 2ας Οκτωβρίου του 2009 άνοιγα (για πρώτη φορά) αγανακτισμένος τη μπάρα στον σταθμό διοδίων του Ζευγολατιού, αρνούμενος να πληρώσω για να περάσω τον πιο επικίνδυνο δρόμο της Ευρώπης, ήταν αδύνατον να φανταστώ ότι δεκαπέντε μόλις μήνες αργότερα χιλιάδες αγανακτισμένων οδηγών θα άνοιγαν τις μπάρες των διοδίων, πανελλαδικώς, στο όνομα ενός ακαπέλλωτου (κομματικά και συλλογικά) Κινήματος (Επιτροπές Κατοίκων, Πολιτών και Εργαζομένων) στη Συντονιστική Επιτροπή του οποίου θα συμμετείχα κι' εγώ!
Το καζάνι της λαϊκής οργής βράζει, εδώ και αρκετό καιρό, και είναι έτοιμο να εκραγεί. Αυξήσεις στις τιμές αγαθών, υπηρεσιών, διοδίων και καυσίμων, επιβολή έκτακτων φοροεισπρακτικών μέτρων και αυτοπεραίωση στην... αυτοπεραίωση! Μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, απώλεια κεκτημένων ασφαλιστικών και εργατικών δικαιωμάτων, κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, απολύσεις, ανεργία. Μια Κυβέρνηση η οποία άγεται και φέρεται από τις επιταγές της τρόϊκας και τις ορέξεις των αλλοδαπών δανειστών και μεγαλοεργολάβων, ανήμπορη να χαράξει εθνική πολιτική, ανήμπορη, σε λίγο, να προασπίσει ακόμη και τα εδαφικά και κυριαρχικά μας δικαιώματα, και μια αντιπολίτευση, που προήλθε θαρρείς από παρθενογένεση, να θυμίζει "δάσκαλο που δίδασκε και λόγο δεν εκράτει".