Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Ωχ, το Μάτι μου!
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Και η επικοινωνιακή λαίλαπα συνεχίζει ακάθεκτη την πλύση εγκεφάλου. Ο πρωθυπουργός πετάχτηκε μέχρι το Παρίσι, όπου συνάντησε τον Πρόεδρο της Γαλλίας Μακρόν και ζήτησε να γίνουν γαλλικές επενδύσεις στη χώρα μας, η οποία, λέει, αλλάζει σελίδα. Επενδύσεις, επενδύσεις, επενδύσεις, επενδύσεις .. Σελίδες, σελίδες, σελίδες …..Μας έχετε ζαλίσει ρε φιλάρες με τις επενδύσεις και την αλλαγή σελίδας. 10 χρόνια τώρα το ίδιο βιολί. Του είπε κανείς του Μακρόν ότι με τα Μνημόνια σώσαμε τις γαλλικές τράπεζες, εξ ου και δικαιούμεθα κάποιο αντίδωρο;
Και άμα τη επιστροφή του εξ Εσπερίας έσπευσε ο Κούλης να επισκεφθεί το Μάτι, για να επιθεωρήσει ο ίδιος τον χώρο όπου είχαν σωρευθεί τόνοι καμένων δέντρων που μόλυναν το περιβάλλον. Τον χώρο που άδειασε με τη βοήθεια της ιδιωτικής πρωτοβουλίας χωρίς να πληρώσει το Δημόσιο ούτε ένα ευρώ, όπως μας ενημέρωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Δηλαδή κάποιος ιδιώτης έβαλε τις μπουλντόζες του και τα φορτηγά του και επί ένα μήνα μετέφερε τα καμμένα δέντρα. Χωρίς αντάλλαγμα; Και το ονοματάκι του; Γιατί δεν μας το λέτε να τον συγχαρούμε και να τον ευχαριστήσουμε; Και πού τα μετέφερε τα καμμένα δέντρα; Κάπου, όπου δεν μολύνουν το περιβάλλον;
Το θράσος, η αυθάδεια, η αναίδεια και της δικαστικής εξουσίας ως δείγμα ακραίας αντικοινωνικής συμπεριφοράς και αμορφωσιάς.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Προ ημερών μου εδιηγείτο φίλος τις περιστατικό από πολυκατοικία στο Λουτράκι. Οι παραθερίζοντες ένοικοι παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους στην πυλωτή, όπου δεν υπάρχουν διακριτές και εξατομικευμένες θέσεις στάθμευσης. Είθισται, λοιπόν, να αφήνει καθένας ένα σημείωμα με το τηλέφωνό του, ώστε, αν εμποδίζει κάποιο άλλο αυτοκίνητο, να του τηλεφωνούν, για να κατέβει και να μετακινήσει το όχημά του. Η μόνη που αρνείται να το πράξει είναι μία ένοικος, η οποία στις ευγενικές παρακλήσεις των λοιπών ενοίκων απήντησε με περισσή θρασύτητα: «Είμαι εισαγγελεύς Εφετών και μη με ενοχλείτε». Δυστυχώς η ιδιότης τής κυρίας [τρόπος του λέγειν] εισαγγελέως δεν επέτρεψε στους λοιπούς να της απαντήσουν «χεστήκαμε» και να την αναφέρουν στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας, όπου η κερία υπηρετεί. Διότι αναλογίζονται, τί θα μπορούσε να συμβεί, αν έπεφταν στα χέρια της. Έτσι, λοιπόν, η κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη μεταξύ και των δικαστικών λειτουργών εκτρέφει τον ραγιαδισμό και διαιωνίζει την αυθάδεια οποιασδήποτε εξουσίας, από τον τελευταίο ανθυποκλητήρα μέχρι την τελευταία εισαγγελέα Εφετών.
Γιατί οι γυναίκες δεν πρέπει να χορεύουν ζεϊμπέκικο.
Με αφορμή κάποιες βιντεο-αναρτήσεις στο φατσοβιβλίο, αλλά και κάποιες τηλεοπτικές εκπομπές, όπου χαριτωμένες δεσποινίδες και κυρίες επιδεικνύουν το χορευτικό ταλέντο τους στο ζεϊμπέκικο, θέλησα δια στόματος Διονύση Χαριτόπουλου να βάλω κάποια πράγματα στη θέση τους.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε πριν από πολλά χρόνια στην εφημερίδα «Τα Νέα» και το υπογράφει ο Διονύσης Χαριτόπουλος. Το προσυπογράφω σε όλη του την έκταση.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Ο βαρύς θρήνος του μοναχικού αυτού χορού.
Είναι ένα κείμενο που αρχικά φαίνεται ότι μειώνει τις γυναίκες αφού λέει ότι «δεν πρέπει να χορεύουν ζειμπέκικο», ωστόσο επιχειρηματολογεί γιατί δεν πρέπει να χορεύουν τον μοναχικό αυτό χορό
Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα· είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται. Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.
Φωτιά στο χωριό Μακρυμάλλη. Φωτιά στις νεανικές μας αναμνήσεις.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η φωτιά στο χωριό Μακρυμάλλη της Εύβοιας με σοκάρισε και με ανάγκασε να τα παρατήσω όλα και να πεταχτώ χθεςμε το δίτροχο μέχρι τον τόπο της τραγωδίας. Πολλές οι νεανικές αναμνήσεις μου άλλωστε από την θερινή κατασκήνωση των Προκοπιέων την δεκαετία του ’60 στον καταπράσινο λόφο πάνω απ’ το χωριό.
Δεν ήξερα τι θα αντικρύσω φθάνοντας στο Μακρυμάλλη. Ήμουν πάντως τρομοκρατημένος στην ιδέα ότι τα πάντα μπορεί να είχαν γίνει παρανάλωμα της φωτιάς. Στις ειδήσεις βέβαια είχε ακουστεί ότι δεν υπάρχουν απώλειες σε ανθρώπινες ζωές ή καταστροφές κατοικιών. Αρκεί όμως άραγε αυτό;
Έχει και κάτι καλό ο νέος Ποινικός Κώδικας.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ήθελα να γράψω για τη δήθεν επιτάχυνση της απονομής της Δικαιοσύνης, όπως φαίνεται από το ανωτέρω απόσπασμα, αλλά την προσοχή μου τράβηξε μία διάταξη του νέου ΠΚ, ο οποίος έχει κατακριθεί και από εμένα, αλλά κυρίως από πολλούς κατά πολύ αξιότερους εμού.
Αναρωτιόμουνα και στη συζήτηση που είχα με τον Ιωσήφ Παπαδόπουλο, γιατί ο οδηγός που τελών εν μέθη σκότωσε το παιδάκι με το ποδήλατο, δεν διώκεται για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως [με ενδεχόμενο δόλο]. Και καθώς διάβαζα διατάξεις του νέου ΠΚ, στον οποίο έχουμε πέσει με τα μούτρα, λες και βρισκόμαστε στο τρίτο έτος της Νομικής, έπεσα πάνω σε τούτη:
Αιποιταιλεικώ κράτως Νο 2
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Σε νυκτερινό, λέει, [πολιτιστικό κατά Ευάγγελο Γιαννόπουλο] κέντρο, λέει, της Μυκόνου, εφοριακοί, λέει, επεχείρησαν να επιδώσουν πράξη σφράγισης του κέντρου λόγω φοροδιαφυγής [μη έκδοσης αποδείξεων]. Πλην, εμποδίσθηκαν, λέει, από τους μπράβους, με το μπαρδόν φουσκωτούς άνδρες του προσωπικού ασφαλείας, με αποτέλεσμα, λέει, να επικοινωνήσουν οι εφοριακοί με τον προϊστάμενό τους, ο οποίος επικοινώνησε, λέει, με τον Ανεξάρτητο Διοικητή τής Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων κ. Πιτσιλή, ο οποίος δεν αντικαταστάθηκε, σε αντίθεση με την κ. Θάνου, καίτοι μη προσκείμενος στην κυβέρνηση, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με τον προσκείμενο στην κυβέρνηση κ. Ζαγορίτη της Ανεξάρτητης Αρχής «Συνήγορος του Καταναλωτή», καθότι ο κ. Πιτσιλής πρόσκειται στην τρόικα, με το μπαρδόν στους θεσμούς, ο οποίος με τη σειρά του επικοινώνησε, λέει, με τον υπουργό Προστασίας και των εφοριακών κ. Δακρυοχοΐδη, ο οποίος έδωσε, λέει, εντολή στα αρμόδια αστυνομικά όργανα να επέμβουν, λέει, και, έτσι, να επιτευχθεί, λέει, η επίδοση της πράξης.
Ακόμη να τελειώσει αυτό το ρημάδι το βιβλίο;
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Αφορμή για το αρθρίδιο τούτο αποτέλεσε μια φράση που διάβασα στο έντυπο «Δρόμοι της αριστεράς» της 20.07.2019, όπου δημοσιεύεται απόσπασμα ομιλίας τού αντιπροέδρου της Βολιβίας με τίτλο «Γιατί είναι τόσο δύσκολο να αλλάξουμε τον κόσμο;». Στο δημοσίευμα παρεμβάλλεται πινακίδιο με 5 απαντήσεις στο εν λόγω ερώτημα. Η μία από αυτές είναι «Οι άνθρωποι είναι αμόρφωτοι και εξαπατημένοι, χρειάζονται εκπαίδευση» και από κάτω ο χαρακτηρισμός της: «Πρόκειται για δασκαλίστικη προσέγγιση».
Θα έλεγα πως αυτή η ομιλία είναι άλλη μία δυσνόητη φιλοσοφική πραγματεία. Όταν τελείωσα την ανάγνωση, έμεινα με την εντύπωση πως διάβασα άλλο ένα μπλαμπλαμπλα. Δεν μου έδινε απάντηση στο ερώτημα «Ρωτάς, αν ο κόσμος θέλει να αλλάξει;». Και πώς να θελήσει ο κόσμος να αλλάξει, όταν μια ζωή βομβαρδίζεται με ανούσιες ατάκες που καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα; Μια ζωή θυμάμαι όλους τους πρωθυπουργούς μας να διακηρύσσουν ότι η χώρα αλλάζει σελίδα, ότι η ανάπτυξη έρχεται με δικαιοσύνη και κοινωνική ευαισθησία εν μέσω ισότητος και αλληλεγγύης και ότι, επί τέλους, η θέση της χώρας μας στη διεθνή κοινότητα αποκαταστάθηκε. Αποτέλεσμα; ΜΗΔΕΝ εις το πηλίκιον που είπε κάποια πρωθυπουργική ψυχή.
Τα βουνά μπορούν να ξαναπρασινίσουν.
Συνέντευξη του Κ. Παναγιώτη Μανίκη στην Άννα Ταμπούκου.
Η σπορά με μίγμα σπόρων τυλιγμένων σε στρώμα από αργιλόχωμα μπορεί να δώσει, στο άμεσο μέλλον, τη λύση για την αναβλάστηση των βουνών και λόφων της χώρας. Μέθοδος που έχει καρπίσει στη μικρή κοινότητα Κρανιά Ελασσόνας.
Διάβρωση των εδαφών, πλημμύρες, κατολισθήσεις, ταπείνωση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα, μείωση του οξυγόνου της ατμόσφαιρας, σταδιακή αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη και μετατροπή εύφορων εκτάσεων σε ερήμους: Το βαρύ τίμημα του «δάσους που χάνεται».
Πρόγραμμα ενιαίας ψηφιακής καταγραφής της δομής και στελέχωσης του Δημοσίου από τον Διονύση Ρηγόπουλο.
Στην πρόσφατη συζήτηση που είχα on camera με τον δικηγόρο και συνεργάτη του "Rib and Sea" κ. Σωτήρη Καλαμίτση, ο τελευταίος αναφέρθηκε (όπως έχει κάνει πολλάκις στα άρθρα του) στον κ. Διονύση Ρηγόπουλο ο οποίος έχει εκπονήσειένα ένα πρόγραμμα ενιαίας ψηφιακής καταγραφής της δομής και στελέχωσης του Δημοσίου στο οποίο, ωστόσο, ουδεμία προσοχή έδωσε η απελθούσα κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Ο κ. Ρηγόπουλος είδε το βίντεο της συζήτησης που είχα με τον Σωτήρη Καλαμίτση και μου έστειλε το ακόλουθο σχόλιο το οποίο παραθέτω αυτούσιο.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Αγαπητέ κύριε Παπαδόπουλε,
Σας ευχαριστώ θερμότατα, και εσάς και τον φίλο Σωτήρη Καλαμίτση, που κάνετε ευρύτερα γνωστό (στο 38:43 του βίντεο της πρόσφατης συνέντευξής του) πόσο αναγκαίο και εύκολο είναι να εφαρμοστεί η πρόταση της ενιαίας ψηφιακής καταγραφής της δομής και της στελέχωσης σε ολόκληρο το Δημόσιο.
Αντίθετα με τον Σωτήρη, αισιοδοξώ ότι η νέα κυβέρνηση θα περιλάβει την ψηφιακή αυτογνωσία του κράτους στο πρώτο νομοσχέδιο που θα καταθέσει το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής.
Πανταζής Χούλης. Ο άρχοντας των γρίφων του Καστελλόριζου!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο τελευταίος άνθρωπος που θα περίμενα ποτέ να συναντήσω στο Καστελλόριζο ήταν ο άρχοντας των γρίφων! Ο Πανταζής Χούλης, ένας Καστελλοριζιός μαθηματικός, 49 ετών σήμερα, που ήρθε απ' την Αυστραλία πριν από αρκετά χρόνια και βάλθηκε να τρελάνει τον κόσμο με την εκπληκτική του ικανότητα να κατασκευάζει γρίφους!
Θα μπορούσα να συζητώ με τις ώρες μαζί του γιατί, εκτός των εκπληκτικών γρίφων που κατασκευάζει, για αρκετούς από τους οποίους έχει αποσπάσει διεθνή βραβεία, ο Πανταζής (αυτό είναι το μικρό του όνομα) λατρεύει το Καστελλόριζο, ξεναγεί τον κόσμο, φτιάχνει φωτογραφικά άλμπουμ, ανοίγει ορεινά μονοπάτια, ανακαλύπτει πέτρινα αρχαία πατητήρια και βυθισμένες πολιτείες!