Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Εντολή Κομισιόν: Κλείστε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.
Πηγή : https://slpress.gr/oikonomia/entoli-komision-kleiste-ta-naypigeia-skaramagka-apokalypsi/
Του Θεόδωρου Κατσανέβα.
Εάν τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά επαναλειτουργούσαν σε ορθολογικές βάσεις, θα δημιουργούσε πολλαπλασιαστικά 15-20.000 θέσεις εργασίας, με συνολικό ετήσιο τζίρο 3,5 δισ. ευρώ και κέρδη προ φόρων 300-500 εκατ. ετησίως. Με δεδομένη την αναμενόμενη υψηλή κερδοφορία τους, σοβαροί επενδυτές που θα αναλάμβαναν την επαναλειτουργία των ναυπηγείων, θα ήταν σε θέση να αποπληρώσουν ακόμα και το αμφιλεγόμενο πρόστιμο της τάξης του μισού δισ. ευρώ που έχει επιβάλλει η ΕΕ στα ναυπηγεία, καθώς και άλλα κόστη και επιβαρύνσεις τους σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Eίναι αυτό που νομίζουμε.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ο Αμερικανός Ανθύπατος Πομπέο [ωραίο ρωμαϊκό όνομα] επισκέφθηκε τη χώρα μας, για να υπογράψει τη νέα στρατιωτική συμφωνία, με την οποία δεν φεύγουν «οι βάσεις του θανάτου». Δεν θα επισκεφθεί στη συνέχεια την Τουρκία, πράγμα που δείχνει, ότι οι πΗΠΑ παραμένουν σταθερός πάτρωνας [μπαρδόν σύμμαχος] της χώρας μας, όπως μας ενημέρωσαν με χαρά τα ΜΜΕ, πράγμα που δείχνει ότι έχουμε προβάδισμα στις προτιμήσεις της μεγάλης «φίλης» έναντι της γείτονος. Κι’ αν η Τουρκία πλακώσει σε κάποιο νησί μας, οι πΗΠΑ θα αντιδράσουν, είπε ο Πομπέο. Τί έγινε ρε Αποστολάκη; Τελικά δεν θα είμαστε μόνοι;
Τα drones υπό διωγμόν!
Από τότε που μερικοί ανεγκέφαλοι ανακάλυψαν πως μπορούν με ένα drone να κάνουν μάτι σε γυμνόστηθες κυρίες που λιάζονται στην πισίνα του σπιτιού τους, να πετούν χαμηλά πάνω από τα κεφάλια ανυποψίαστων πολιτών, να παρενοχλούν τις πτήσεις των αεροπλάνων και των ελικοπτέρων και άλλα τέτοια εξωφρενικά, από τότε μπήκε στο παιγνίδι και η Υ.Π.Α. (ευκαιρία έψαχνε) η οποία συνέταξε στο πόδι (ή μάλλον αντέγραψε) σχετικό Κανονισμό που διέπει τις προϋποθέσεις και τα όρια πτήσης ενός drone, ενώ υποχρέωσε συγχρόνως τους χρήστες των να αποκτήσουν άδεια χειριστού, να καταθέτουν σχέδιο πτήσης, και το κυριότερο, μια και ο καυγάς σ' αυτή τη χώρα ήταν πάντα για το "πάπλωμα", να καταθέτουν τον οβολό τους (καμμιά οκτακοσαριά ευρώ, και λίγα λέω ίσως) για την απόκτηση αυτής της αδείας.
Ανεκδοτάρα.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Έγραφα προ μηνός ότι «αγόρασα την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», για να διαβάσω το προσφερόμενο βιβλίο του Νίκου Τσιφόρου «Ελληνική κρουαζιέρα», κι’ αν κάποτε δεν έχω τί άλλο να κάνω, να διαβάσω και το επίσης προσφερόμενον βιβλιάριον του Νίκου Παπανδρέου για τον μπαμπά του. Εικάζω ότι θα εμπεριέχει και ανάλυση της ιδέας του περί επανίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, ώστε να απογυμνωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ».
Τελικά διάβασα και το βιβλιάριον του Νίκου, ώστε να επιβεβαιωθεί η ρήση, ότι «πρέπει να διαβάζουμε τα πάντα».
Μοναστήρια σκαρφαλωμένα στα μενίρ των Μετεώρων!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πέρασαν 6 χρόνια από τότε που πήγαμε τελευταία φορά στα Μετέωρα και αυτή τη φορά συγκινηθήκαμε το ίδιο όπως και τότε. Ήταν ένα ταξίδι 1.350 περίπου χιλιομέτρων. Είχαμε ξεκινήσει από την Αθήνα, περάσαμε από την Επίδαυρο, το Ναύπλιο, τον Πύργο, την Ολυμπία, τη Ναύπακτο, τους Δελφούς, το Γαλαξείδι, την Άμφισσα, τη Λαμία, την Καρδίτσα και καταλήξαμε στην Καλαμπάκα και στα μοναστήρια των Μετεώρων.
https://www.ribandsea.com/travels/1161-me-camper-apo-tin-epidavro-mexri-ta-meteora.html
Στα Μετέωρα είχαμε διανυκτερεύσει στον φιλόξενο (τότε) χώρο του Κώστα Αρσένη, που βρίσκεται επάνω στον δρόμο προς τα μοναστήρια, ο οποίος παρείχε δωρεάν χώρο πάρκινγκ και διανυκτέρευση στους κατόχους αυτοκινούμενων τροχόσπιτων, ενώ στην ταβέρνα του μπορούσε κανείς να γευματίσει, χωρίς ωστόσο να είναι υποχρεωτικό. Αυτή και μόνο όμως η ευχέρεια που έδινε ο ιδιοκτήτης, έριχνε στο φιλότιμο τον επισκέπτη που γευμάτιζε τελικώς στην ταβέρνα του και το ευχαριστιόταν με ένα μενού που δεν ξεπερνούσε τα 22 ευρώ το ζευγάρι.
Τα χάλια μας.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ο χασάπης της γειτονιάς μού διηγήθηκε το εξής ωραίο: κάποιοι τύποι του έκλεψαν δύο ποδήλατα που στάθμευε στο ακάλυπτο τμήμα του οικοπέδου της μονοκατοικίας του. Βλέποντας ότι ο γείτονάς του στην απέναντι μονοκατοικία σταθμεύει και αυτός το μηχανάκι του στο δικό του οικόπεδο, του είπε μια μέρα να το κλειδώνει, διότι υπάρχει κίνδυνος να του το κλέψουν, όπως έγινε με τα ποδήλατα του χασάπη. Και τότε ο γείτονας δεκαετιών του είπε: «Και σένα τί σε νοιάζει;». Ο χασάπης απομακρύνθηκε ζητώντας ταπεινά συγγνώμη για την ενόχληση.
Τη στιχομυθία αυτή προσπαθούσα να μεταφέρω σε κάποιο αρθρίδιο, για να δείξω την κοινωνική κατάπτωση αυτού του λαού. Δεν μου ερχόταν κάτι στο μυαλό, όμως, οπότε ο φίλος Διονύσης Ρηγόπουλος με έβγαλε από το αδιέξοδο στέλνοντάς μου τούτο το γράμμα εξ αφορμής του χθεσινού αρθριδίου μου. Το αντιγράφω χωρίς την άδειά του, διότι φρονώ ότι πρέπει να δημοσιοποιηθεί.
Πολλοί Ορμπάν, πολλοί Σαλβίνι στις δομές.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Πρόσφυγες ή μετανάστες; Ιδού το μεγάλο ερώτημα που μας απασχολεί στο χάλι που βιώνουμε από κάθε πλευρά. Οικονομική, πωλητική και κοινωνική. Δέκα χρόνια μνημονιακών μεταρρυθμίσεων και βρισκόμαστε εκεί από όπου αρχίσαμε. Το δημόσιο χρέος δυσθεώρητο, οι σπατάλες στο Δημόσιο αμείωτες, τα σκάνδαλα στην πρώτη γραμμή, έγινε ή δεν έγινε παρέμβαση στη Δικαιοσύνη για την υπόθεση Novartis, η γραφειοκρατία γιγαντωμένη, κομπίνα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης με συμμετοχή και του λιμενάρχη, γιατροί χορηγούν αντί € 500 ψεύτικα πιστοποιητικά σε λαθρομετανάστες, για να μπορέσουν να μεταφερθούν από τα νησιά στην ηπειρωτική Ελλάδα, και ο μισθός των μη δημόσιων υπαλλήλων στα € 300, άντε € 400 και με ελαστικό ωράριο.
Το ξεχασμένο τραίνο στον ανενεργό σταθμό του Μαρκόπουλου που αγάπησαν τα δένδρα.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Κάτι με πιάνει όταν περνάω από εγκαταλελειμμένα χωριά, βυθισμένα πλοία, ανενεργούς και ξεχασμένους σιδηροδρομικούς σταθμούς. Τι βίτσιο κι' αυτό, θα έλεγε κανείς, να μιλούν όλα αυτά στην ψυχή σου.
Μαζί σχεδόν με την εσωτερική μας "μετανάστευση" στο Κορωπί, άρχισαν και οι δικές μου εξερευνήσεις στα πέριξ. Είναι πάγεια τακτική μου αυτή. Πρέπει, εκτός των άλλων, να γνωρίζω τις 
οδούς διαφυγής σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης. Ουδείς γνωρίζει τι είδους έκτακτες ανάγκες μπορεί να τύχουν...
Έχω περάσει λοιπόν πολλές φορές απ' το Μαρκόπουλο, καθ' οδόν προς Πόρτο Ράφτη, Ραφήνα, Αρτέμιδα και Βραυρώνα και, περιέργως, ουδέποτε είχα προσέξει το πέτρινο κτίριο στην είσοδο του Μαρκόπουλου με την επιγραφή "Μαρκόπουλο" πάνω απ' την είσοδό του.
Καστοριά. Πλούσια, γοητευτική και αφ' υψηλού!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Είναι όμορφη πόλη η Καστοριά. Μια ομορφιά που εν πολλοίς οφείλει στην ομώνυμη λίμνη (λέγεται και Ορεστιάδα) που βρέχει τα πόδια της και της χαρίζει μια μοναδική γοητεία. Θα μπορούσε μάλιστα να πει κανείς, βλέποντας την πόλη από ψηλά, ότι η Καστοριά μοιάζει με νησίδα που είναι κτισμένη στο μέσον της λίμνης.
Η λίμνη βρίσκεται σε υψόμετρο 630 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και είναι η ενδεκάτη σε μέγεθος λίμνη στην Ελλάδα. Διαθέτει πλούσια ορνιθοπανίδα καθώς στην περιοχή συναντώνται περισσότερα από 200 είδη πουλιών. Επίσης είναι ιδιαίτερα πλούσια σε ιχθυοπανίδα και θεωρείται η δεύτερη πλουσιότερη λίμνη σε αλιέυματα της Ελλάδας. Η λίμνη αποτελεί ψαρότοπο με συνηθέστερα είδη το γριβάδι, τις τούρνες, τις πλατίκες, τους γουλιανούς, τα γλήνια, τις πέρκες, τις πεταλούδες, τους χρύσκους και τα τσιρόνια.
Τί κάν'ς στη Χαμολιά ωρέ ζαγάρ';
Έρευνα - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η Χαμολιά είναι μια παραθαλάσσια περιοχή της ανατολικής Αττικής που συνορεύει προς βορράν με τη Βραυρώνα και προς νότον με το Πόρτο Ράφτη. Επειδή είναι κοντά στον τόπο διαμονής μας και είμαστε μεταξύ δύο ταξιδίων - προσφάτως επιστρέψαμε απ' τη βόρειο Ελλάδα και σε λίγες ημέρες φεύγουμε για την Κρήτη - αποφασίσαμε να περάσουμε στη Χαμολιά το Σαββατοκύριακο με το αυτοκινούμενο σπίτι μας. Ο ξάδελφός μου Βασίλης Υφαντής και η σύζυγός του ήρθαν και μας βρήκαν και μπορώ να πω ότι ο ξάδελφος υπήρξε ο ηθικός αυτουργός του θέματος στο οποίο αμέσως θα αναφερθώ.