Rib and Sea

Δεν έχω τίποτα εναντίον της Τουρκίας. Όταν όμως μας στέλνει λαθρομετανάστες και τα αεροπλάνα της εισβάλλουν στον εθνικό μας εναέριο χώρο παράνομα, στα πλαίσια ενός ασύμμετρου, υβριδικού πολέμου, τότε πιστεύω πως πρέπει να καταρρίπτονται αφού προηγηθεί μία επίσημη προειδοποίηση. Ένα τελεσίγραφο. Είμαι σίγουρη άλλωστε πως η πολιτική του κατευνασμού που ακολουθεί η Ελλάδα, φοβούμενη να αντιμετωπίσει τους εισβολείς, είναι λανθασμένη. Πως όταν σκύψεις το κεφάλι μία φορά, δεν θα έχει τελειωμό. Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο, όταν η Τουρκία στέλνει με θράσος τα πλοία της για να προβούν σε γεωτρήσεις εντός της δικής της ΑΟΖ. Τα πλοία αυτά πρέπει ασφαλώς να βυθίζονται, φυσικά επίσης μετά από μία επίσημη προειδοποίηση. Εάν δεν το κάνει η Ελλάδα στηρίζοντας την Κύπρο όπως οφείλει, οι Τούρκοι θα κάνουν γεωτρήσεις ακόμη και στη Ραφήνα, ξεκινώντας από την Καστελόριζο και την προσάρτηση του.

Της Σερένας Νομικού.

Δεν έχω τίποτα εναντίον των μεταναστών. Όταν όμως χρησιμοποιούνται ως όπλο ενός ασύμμετρου, υβριδικού πολέμου* της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας, τότε αλλάζω άποψη. Ειδικά όταν διαπιστώνω πως αργά αλλά σταθερά εποικείται η σκόπιμα χρεοκοπημένη πατρίδα μου. Ότι διαφοροποιείται ο πληθυσμός της, με τους ικανότερους να την εγκαταλείπουν επειδή δεν μπορούν να επιβιώσουν. Mε τους λαθρομετανάστες να παίρνουν τη θέση τους, αφού η Φύση φροντίζει έτσι ώστε να συμπληρώνονται πάντοτε τα κενά.

Μακάρι να αντιληφθεί ο κ. Μητσοτάκης ότι ολόκληρη η βόρεια ακτή της Κρήτης, η Μύκονος, η Σαντορίνη, η Ρόδος, η Κέρκυρα, η Πάρος και πάμπολλα ακόμα καυχήματα (άλλοτε) ελληνικής ομορφιάς, δεν είναι πια Ελλάδα. Είναι Γκρεκοτουριστάν.

Του Χρήστου Γιανναρά.

Σαράντα πέντε χρόνια τώρα (από το 1974) δεν μοιάζει να ακούστηκε, ίσως ούτε μία φορά, η άλλοτε συχνότατη απειλή ή προειδοποίηση ότι «η Ελλάδα κινδυνεύει». Πιθανό να θεωρούμε όλοι πια αυτονόητο ότι «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Κάποτε το τραγουδούσαμε, αν και ξέραμε ότι είναι υποβολιμαίο. Τώρα, βυθισμένοι στον έσχατο ευτελισμό της πολλαπλής επιτρόπευσης, μοιάζει και να το πιστεύουμε.

Οι απειλές ιστορικού αφανισμού μας αιτιολογούσαν πάντοτε κάποια εκτροπή από την ομαλότητα, συνήθως δικτατορία. Για κάθε αυθαίρετη αναστολή λειτουργίας του Συντάγματος υπήρχε επίκληση κινδύνου για την κρατική μας επιβίωση. Η συχνή επανάληψη της έσχατης αυτής απειλής την κατέστησε αναξιόπιστη. Σήμερα δεν τολμάει κανείς να μιλήσει για κίνδυνο ιστορικής εξαφάνισης του Ελληνισμού.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Στα μέσα του περασμένου Ιουνίου βρεθήκαμε στην Ηρακλειά. Ένα από τα πράγματα που θέλησα να κάνω, όχι γιατί το είχα στο νου αλλά γιατί έτυχε να πέσω επάνω του, ήταν να περπατήσω μέχρι το σπήλαιο του Αγ. Ιωάννη και να το βιντεοσκοπήσω. Δεν τα κατάφερα όμως και λίγο έλειψε εκείνη η προσπάθεια να μου βγει σε κακό : https://www.ribandsea.com/travels/4081-anazitontas-eis-matin-to-spilaio-tis-irakleias.html

Εκείνη την αποτυχία μου δεν μπόρεσα ούτε να την καταλάβω ούτε να την αποδεχθώ. Έτσι, χάρη στη βοήθεια της "Blue Star Ferries", καβάλλησα το παπί και βρέθηκα και πάλι πριν από λίγες ημέρες στο όμορφο νησί για να ολοκληρώσω εκείνο που είχα αφήσει στη μέση τον Ιούνιο.

Η ANEK LINES, φιλοξένησε για πρώτη φορά στο Συνεδριακό της Κέντρο στα Χανιά την Τελετή Απονομής Διπλωμάτων Μηχανικού του Πολυτεχνείου Κρήτης, σήμερα  Παρασκευή 30 Αυγούστου 2019.

Πάνω από 1300 άτομα, εκπρόσωποι του ακαδημαϊκού χώρου, πλήθος φοιτητών, των οικογενειών τους και των οικείων τους, έδωσαν “βροντερό” παρόν και συμμετείχαν με ενθουσιασμό στην τελετή αποφοίτησης.

Κατά την έναρξη της Τελετής, χαιρετισμό απηύθυνε ο Πρόεδρος της ANEK LINES Γεώργιος Κατσανεβάκης: «Σας καλωσορίζω με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση στην σημερινή Τελετή, που φέτος στην ΑΝΕΚ LINES έχουμε για πρώτη φορά την τιμή να φιλοξενούμε. Από το δικό μου μετερίζι, εδώ και χρόνια έχω την χαρά να παρακολουθώ από κοντά την εξέλιξη ενός οράματος, αυτό του Πολυτεχνείου Κρήτης, που έγινε πραγματικότητα, προσφέροντας ουσιαστικά στην κοινωνία μας”. Ο κος Κατσανεβάκης έκλεισε δε το χαιρετισμό του απευθυνόμενος στους αποφοιτήσαντες με μία συμβολική μαντινάδα:  “Εγώ θα κάνω όνειρα και αλήθεια να μη βγούνε μου φτάνει που ονειρεύτηκα και όνειρα ας μείνουν”

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος

"Από ντόκους το Αιγαίο όσους θέλεις. Να φάνε και οι κότες. Λιμάνια δεν έχει!", όπως μου είπε κάποτε ένας από τους παλιούς καπετάνιους της ακτοπλοίας. Οι ντόκοι πολλοί λοιπόν, τα ασφαλή λιμάνια μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού. Ένα τέτοιο μικρό και δύσκολο λιμάνι είναι και το λιμάνι του Αγ. Γεωργίου στην Ηρακλειά. Εκεί όπου, από τα μεγάλου μήκους καράβια, μόνο τα σύγχρονα και ευέλικτα μπορούν να προσεγγίσουν.

Το "Blue Star Naxos" είναι ένα από αυτά. Προσεγγίζει στο λιμάνι της Ηρακλειάς κάθε Τρίτη και Πέμπτη και συνδέει το μικρό νησί με τη Σχοινούσα, το Κουφονήσι, την Αμοργό, τη Νάξο, την Πάρο και τον Πειραιά. Οι κατάπλοι του, ιδίως στα "λιμάνια" της Σχοινούσας και της Ηρακλειάς, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μάθημα στις σχολές εμποροπλοιάρχων.